Jaren. Zo lang heeft het geduurd voor ik me realiseerde waar ik het beste in was. Het is mijn hobbelige schoolcarrière geweest die mij in het cameramilieu deed rollen en mijn passie voor fotografie aanwakkerde.
Mijn allereerste fototoestel vasthouden: een moment dat ik nooit zal vergeten. Het voelde aan als thuiskomen en sindsdien ben ik nooit meer weggeweest. Geen mooi landschap of originele pose ontsnapte aan mijn allesziende lens en er ging dan ook geen dag voorbij dat ik op zoek was naar nieuwe invalshoeken.
Ken je dat gevoel, dat verbijsterend moment binnenin als je een foto ziet waar je helemaal weg van bent? Die 'waaaauw' die ongecontroleerd uit je mond rolt? Hoe jammer het ook is, je kan onmogelijk alle momenten in je geheugen bewaren. Daarom is er fotografie: om die tel geluk die je volgend jaar misschien niet meer weet, voor eeuwig vast te leggen.
Optimistisch en altijd goedlachs, zo zal mijn omgeving reageren als je vraagt: "Die Lore, wat voor iemand is die nu eigenlijk?" En het is net die emotie die ik telkens opnieuw in mijn foto's probeer weer te geven. Die spontane aanpak never gets old.
Naast fotografie kan je mij ook elke dag in de kleuterklas terugvinden. Die liefde voor kleine bengels spot je ook in mijn beelden. Sinds 20 december 2017 ook fiere mama van mijn dochtertje Mila. Samen met mijn vriend wonen we in Haaltert waar ook mijn fotostudio is.
Zo, mij kennen jullie nu al een beetje.
Nu is het mijn beurt om jullie te leren kennen.
Liefs,
Lore